- Stromingssensoren
- Technologie
Meetprincipes van de ifm doorstromings- en stromingssensoren
Magnetisch inductief
De flowsensor uit de serie SM werkt volgens het inductieprincipe van Faraday. Het geleidbare medium dat in een magnetisch veld (M) door een buis stroomt, wekt een spanning op die evenredig is aan de snelheid (v), of de doorstroomhoeveelheid. Via de elektroden (E) wordt deze spanning gemeten en in verwerkingselektronica verwerkt. Dankzij de resistente materialen is de sensor geschikt voor een groot aantal media. Een hoge beschermklasse en een robuuste, compacte behuizing kenmerken de sensor in de praktijk.
Het meetprincipe is geschikt voor vloeistoffen met een elektrische geleidbaarheid van minstens 20 µS/cm. Typische waarden voor de elektrische geleidbaarheid zijn 0,5 µS/cm voor gedestilleerd water, 50 µS/cm voor drinkwater en 50.000 µS/cm voor zout water.
ISO-kalibratiecertificaat voor flowsensoren SM: ZC0052
ISO-kalibratiecertificaat voor stromingssensoren SM ATM: ZC0054
Vortex-meetprincipe
Via een delta-vormig element dat in de meetbuis is gemonteerd, produceert het stromende medium (water met en zonder geleidbaarheid) afhankelijk van zijn snelheid wisselende wervelingen die door een piëzo-keramische sensor worden gedetecteerd. Bij bekende diameters kan uit het aantal wisselende wervelingen de doorstroomhoeveelheid worden berekend.
Deze methode om de doorstroming te meten, die bekend staat als het Vortex-principe, is grotendeels onafhankelijk van druk- en temperatuurschommelingen van het medium.
Mechatronisch meetprincipe
De stromingssensor werkt volgens het principe van de veer-ondersteunde zuiger: Een zuiger die in de klepzitting van een behuizing zit wordt door het stromende medium, tegen de veerkracht in, omhoog gedrukt.
De bepaling van de zuigerpositie vindt plaats via een magnetisch inductieve sensor en wordt als analoog signaal uitgegeven. De veerkracht zorgt ervoor dat de zuiger bij afnemende stroming in de uitgangspositie wordt teruggezet. Hiermee is de stromingssensor onafhankelijk van de positie gemonteerd en wordt terugstroming voorkomen.
Door een andere robuuste mechanische uitvoering (SBT) is toepassing bij hoge temperaturen tot 180ºC en in ruwe industriële omgevingen mogelijk.
Video: Olie-kalibratieservice voor flowsensoren van het type SB
Ultrasoon meetprincipe
Ultrasone sensoren bestaan uit omvormers (rechts in afbeelding) die geluidsimpulsen uitzenden en ontvangen en uit reflectoren (links in afbeelding) die de impulsen van de ene omvormer naar de andere leiden. Er wordt een puls door het medium gestuurd, een sensor meet de looptijd van de ene omvormer naar de andere. Vervolgens wordt een impuls in de tegenovergestelde richting gestuurd. De sensor meet het tijdsverschil (op een schaal van nanoseconden) en berekent de stromingshoeveelheid.
ISO-kalibratiecertificaat voor doorstromingssensoren SU: ZC0053
Calorimetrisch meetprincipe
De bouwvormen SA en SI zijn voorzien van twee meetelementen en een warmtebron.
Het referentie-element, dat 10mm boven het onderste deel is aangebracht, meet de mediumtemperatuur en is bedoeld voor de temperatuurcompensatie. Het temperatuurverschil met het element op het onderste deel wordt constant gehouden door de warmtebron die zich daar bevindt. Het vermogen dat nodig is om dit verschil constant te houden is evenredig aan de stromingssnelheid. Een stijgende stromingssnelheid veroorzaakt een sterkere warmteafvoer.
De persluchtverbruiksmeter SD maakt gebruik van hetzelfde thermische principe. Een van zijn keramische meetelementen is verwarmd (meetelement), het andere niet (referentie-element). Het spanningsverschil dat ontstaat bij de warmteafvoer via het stromende medium, is de maat voor de stroming.
De normvolumestroom wordt rechtstreeks gemeten (conform ISO 2533).
ISO-kalibratiecertificaat voor stromingssensoren SD: ZC0020
DAkkS-kalibratiecertificaat voor stromingssensoren SD: ZC0075
De nieuwe luchtspleetsensor SDP kan dankzij de gecombineerde verwerking van stroming en druk een afstand in absolute afstandswaarden [mm] meten:
hoe dichter een object zich bij een meetnozzle bevindt, des te minder lucht stroomt er door de luchtspleet tussen het object en meetnozzle. Op die manier kan de positie van een object worden beveiligd en wordt naast een nulopening ook een vastzittende nozzle eenduidig herkend.